Long tables

You might be dealing with a large table, one that would be difficult to write as a grid table described before.

One possibility is to use CSV files. You can store your data in a CSV table, without the need to worry about misplacing an equal sign in your table.

If your table is really long, however, it might sometimes break in the PDF output. Take for example the table below.

In order to make it look good in the PDF, you should use some LaTeX magic, disguised as RST directives. Using the :class: longtable parameter in the table definition allows to nicely break long tables into several pages. You can also control the width of the individual columns with the tabularcolumns directive: this will be familiar to you if you used LaTeX before.

Finally, the :widths: 1 1 parameter controls how the columns look in the HTML page. When you check the PDF output, you can see this table is rendered differently here and in the PDF.

.. tabularcolumns:: |p{1cm}|p{7cm}|

.. csv-table:: Lorem Ipsum
   :file: _files/lorem-tab.csv
   :header-rows: 1
   :class: longtable
   :widths: 1 1
Lorem Ipsum
Item Text
1 Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An haec ab eo non dicuntur? Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Duo Reges: constructio interrete. At iam decimum annum in spelunca iacet. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Sit sane ista voluptas. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Epicurei num desistunt de isdem, de quibus et ab Epicuro scriptum est et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere?
2 Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis discedere. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
3 Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
4 Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quod vestri non item. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Laboribus hic praeteritis gaudet, tu iubes voluptatibus, et hic se ad ea revocat, e quibus nihil umquam rettulerit ad corpus, tu totus haeres in corpore. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.
5 An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum; Cum autem dispicere coepimus et sentire quid, simus et quid ab animantibus ceteris differamus, tum ea sequi incipimus, ad quae nati sumus. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Tenuit permagnam Sextilius hereditatem, unde, si secutus esset eorum sententiam, qui honesta et recta emolumentis omnibus et commodis anteponerent, nummum nullum attigisset. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.